Bazı müzikler vardır, yalnızca dinlenmez, yaşanır. İçimizi dağlayan, bizi yıllar öncesine götüren, geçmiş bir aşkın izini taşıyan kelamlar vardır içinde. Tanju Okan’ın Bayanım müziği da onlardan biri. “Eşyalar toplanmış seninle birlikte…” diye başlayan bu modülün ardında ise bir aşk, bir veda ve bir hayal kırıklığı zımnî.
Gelin, bu eşsiz müziğin hüzün dolu kıssasına birlikte bakalım…
Tanju Okan… Türk müziğinin kadife sesli, en hüzünlü adamlarından biri.
1938 yılında İzmir’de doğan sanatçı, yalnızca sesiyle değil, birebir vakitte yorumuyla da Türk müziğinde derin izler bıraktı. “Hasret,” “Benim Müziğim,” “Bir Fırtına Tuttu Bizi,” “Öyle Sarhoş Olsam Ki” üzere kesimlerle gönlümüzde taht kurdu.
Hem arabesk hem pop hem de hafif müzik cinslerinde ses verdiği müziklerle dinleyicinin kalbine ulaşmayı başardı.
Ancak içlerinde biri var ki, tahminen de en çok içimize dokunan: Bayanım. Her güçlü müziğin ardında bir kırılma anı vardır. Bayanım da o denli doğdu.
Peki bu müzik nasıl ortaya çıktı?
Tanju Okan, gençliğinde Zerrin isminde bir bayana şık olmuştu. O denli sıradan bir aşk değil bu; bildiğin “onunla nefes alıyorum” cinsinden. Fakat aşkları toplumun kalıplarına sığmadı. Zerrin, nüfuzlu bir ailenin kızıydı, Tanju ise özgür ruhlu bir sanatçı. Aile, bu bağlantıyı hiçbir vakit kabullenmedi. Görüşmeleri zorlaştı, sonra neredeyse imkansız hâle geldi.
Zerrin’in ailesi bir gün ani bir kararla genç kızı Amerika’ya göndermeye karar verdi.
Tanju bunu öğrendiği anda adeta paniğe kapıldı. Sevgilisini son sefer görmek için günlerce Zerrin’in meskeninin önünde bekledi. Lakin meskenin öteki bir kapısı vardı. Aile, Zerrin’i Tanju’nun asla göremeyeceği o art kapıdan uğurladı. Yani sevdiğini son defa bile göremedi anlayacağınız…
O an tabi Tanju’nun içinde bir şey koptu. Tahminen bir daha yerine konamayacak bir şey…
Bu olaydan sonra Tanju’nun hayatı sessizce değişmeye başladı. İçkiyle olan arkadaşlığı, alışkanlığa; alışkanlık da bir cins kaçışa dönüştü. Gülüşü daha yorgun, sesi daha hüzünlü oldu. Tanju’nun bir dostu vardı: Mehmet Teoman. Birebir günlerin içinde eşinden yeni ayrılmış, kendi fırtınalarını yaşayan Teoman, neredeyse her gün Tanju’nun yanındaydı.
Bir gece yeniden bir arada konuta döndüler.
Tanju, koltuğa bırakmıştı kendini, sessizce dalmıştı. Mehmet Teoman ise meskendeki eski plakları karıştırıyordu. O sırada eline geçen Reggiani plağını pikaba koydu. Ve o an, Mehmet Teoman’ın kalemi harekete geçti. Güya Tanju’nun iç sesi onun elini yönlendiriyordu.
Sabaha karşı, müzik artık kağıttaydı.
“Eşyalar toplanmış seninle birlikte…” diye başlayan o birinci mısra artık yalnız Tanju’nun değil, hepimizin duygusuydu. Teoman çabucak Tanju’yu kaldırdı, heyecanla sözleri verdi. Tanju Okan, daha birinci okumada her sözüyle şarkıyı yaşadı. Stüdyoya girildiğinde tek bir söz bile değişmeden okundu o kelamlar. Ne düzeltme, ne düzenleme… O an ne hissedildiyse, müzik da o histe kaldı.
Sözlerin tamamı ise şöyle:
Eşyalar toplanmış seninle birlikteAnılar saçılmış odaya, her yereSevdiğim o koku yok artık bu evdeSen
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuşN’olur terk etme, yalnızlık çok acıBu renksiz dünyayı sevmiştik birlikteSen, kadınım
Kadınım
Hatırla o günü, karşıki sokaktaSeni öptüğümü birinci sefer hayattaKollarımda benim ilkbahar sabahımSen
Sönmüş bak ışıklar, konut nasıl karanlıkO ılık, aydınlık yuvamız soğumuşGeceler bitmiyor, ağlıyorum artıkSen, kadınım
Kadınım
Eşyalar toplanmış seninle birlikteAnılar saçılmış odaya, her yereSevdiğim o koku yok artık bu evdeSen
Masamız köşede öylece duruyorBardaklar boşalmış, her biri bir yerdeSanki hepsi hasret senin nefesineSen, kadınım
Kadınım
Bana bıraktığın bütün bu hayatınYaşanan aşkların kıymeti yok artıkBen sensiz olamam, artık anlıyorumSen
Şimdi çok yalnızım, n’olur kal benimleO kapıyı kapat, elini ver banaDışarıda yalnız üşüyorsunSen, kadınım
Kadınım
İşte artık sizi o meşhur müzikle baş başa bırakalım:
