Beşiktaş’ın eski yıldızı Dele Alli, verdiği bir röportajında çocukken annesinin bir arkadaşı tarafından tacize uğradığını açıkladı. İngiliz futbolcu ayrıca, “Yedi yaşında sigara içmeye başladım. Sekiz yaşında uyuşturucu satmaya başladım” ifadelerini kullandı.
Beşiktaş’taki kiralık sözleşmesini tamamlamasının ardından Everton’a geri dönen Dele Alli, çok konuşulacak bir röportaja imza attı.
İngiliz yıldız, Overlap’a verdiği röportajda, yakın bir zamanda uyku hapı bağımlılığından kurtulmak için rehabilitasyon merkezinde kaldığını açıkladı.
İşte Dele Alli’nin röportajından öne çıkanlar:
“REHABİLİTASYONA GİTMEYE KARAR VERDİM”
“Şimdi muhtemelen insanlara anlatmak için doğru zaman. Oldukça yeni ve uzun zamandır sakladığım bir şey olduğu için bu konuda konuşmak zor ve konuşmaktan korkuyorum. Türkiye’den döndüğümde ameliyat olmam gerektiğini öğrendim. Zihinsel olarak kötü bir durumdayım. Bağımlılık, ruh sağlığı ve travma ile ilgili modern bir rehabilitasyon merkezine gitmeye karar verdim. Benim için zamanın geldiğini hissettim.
“ANTRENMANLARA GÜLÜMSEYEREK GİDİYORDUM”
Size oraya gitmeniz söylenmez, kararı kendini vermeniz gerekiyor. Kötü bir döngünün içindeydim. Bana zarar veren şeylere güveniyordum. Her gün uyanıyor, kazanmak için savaşıyor ve antrenmanlara gülümseyerek gidiyordum. Mutlu olduğumu göstermek istiyordum.
“DEĞİŞME ZAMANIM GELMİŞTİ”
İçimde savaşı kaybediyordum. Artık değişme zamanı gelmişti. Bu yüzden altı haftalığına rehabilitasyon merkezine gittim. Everton, inanılmazdı ve bana destek oldular. Onlara sonsuza kadar minnettar kalacağım. Hayatımın en büyük kararını verdiğim, yapmaktan korktuğum bir şeyi yaptığım bir dönemde bu kadar dürüst ve anlayışlı olduklarını için daha fazlasını isteyemezdim. Bunu yaptığım için çok mutluyum.
“KAZANDIKLARIMI HAYAL EDEMEZDİM”
Bu konuda bir damgalama var ve bu insanların yapmak istemediği bir şey. Rehabilitasyona girmek korkutucu ama bundan çok şey kazanacağımı asla hayal edemezdim.
“KÖTÜ DUYGULARDAN KURTULDUM”
Kötü bir durumdaydım. Gençken başıma anlayamadığım pek çok şey geldi ve kendimi suçladığım aptalca şeyler yapıyordum. Oraya gitmek ve bu konuda bilgi edinmek hiçbir zaman benim kontrolümde olmadı. Öğrenmeyi anlamak yardımcı oldu. Beni yavaşlatan bazı kötü duygularımdan kurtuldum.
“6 YAŞINDAYKEN TACİZE UĞRADIM”
Dürüst olmak gerekirse çocukluğum hakkında çok fazla konuşmadığım bir şey. Altı yaşındayken, sık sık evde bulunan annemin bir arkadaşı tarafından tacize uğradım. Annem alkolikti ve bu olay ben altı yındayken oldu. Disiplin için Afrika’ya gönderildim ve sonra yeniden geri gönderildim.
“UYUŞTURUCU SATMAYA BAŞLADIM”
Yedi yaşında sigara içmeye başladım. Sekiz yaşında uyuşturucu satmaya başladım. Benden yaşlı biri, bana bisikletli birini kimsenin durdurmayacağını söyledi. Ben de elimde futbol topu ve bisiklet ile etrafta gezinmeye ve uyuşturucu satmaya başladım. On bir yaşında bir adam beni köprüden aşağı sarkıttı.
“EVLAT EDİNİLDİM”
12 yaşında evlat edinildim. O andan itibaren harika bir aile beni yanına aldı. Benim için yaptıklarını yapacak daha iyi insanlar isteyemezdim. Eğer Tanrı insanları yarattıysa, bu onlardı.
“ORADAN SONRA HER ŞEY DEĞİŞTİ”
Harikaydılar ve bana çok yardımcı oldular. Onlarla yaşamaya başladığımda, onlara gerçekten açılmak benim için zordu çünkü benden tekrar kurtulmak kolaydı, bunu kendi içimde hissettim. Onlar için olabileceğim en iyi çocuk olmaya çalıştım. Onlarla 12 yaşından itibaren birlikte kaldım ve 16 yaşında profesyonel olarak ilk takımda oynamaya başladım. Her şey oradan sonra gelişti.
“KURALSIZ BÜYÜDÜM”
Rehabilitasyonda bana, kötü bir çocuk olduğumu söyleme iznimin olmadığını öğrettiler. Ama başım polisle çok belaya girdi. Hiç kuralım yoktu. Kuralsız büyüdüm. Dediğim gibi, annem çok içki içerdi ve olanlar için onu hiç suçlamıyorum.
“HAYATIM TEK YÖNE GİDECEKTİ”
Bence rehabilitasyona gitmek onu (annesi), yaşadıklarını ve başa çıkmak zorunda kaldığı şeyleri anlamama gerçekten çok yardımcı oldu. Gitmeme izin verdiğinde ve evlat edinildiğimde bile, yaşamak istediğim hayatı yaşama ve başarılı olma şansı için bunun gerekli olduğunu biliyordu ve ben de biliyordum. Çünkü orada kalsam, hayatım sadece tek bir yöne gidecekti.
“ANNEMLE KONUŞMUYORUM”
Artık annemle konuşmuyorum. Ben onları (biyolojik anne-baba) görmeye hiç gitmek istemedim. Yanında kaldığım insanlar, bana her zaman “O senin annen, onunla bir ilişkin olmalı” derlerdi. Ve bence bu yaptıkları şeyleri anlatıyordu. Genel olarak bunu yapıyorlardı çünkü harika insanlardı.
“İHANETE UĞRAMIŞ HİSSETTİM”
18 yaşındayken biyolojik annem ve babam, basına gidip beni evlat edinen ailenin benden fayda sağladığını söyledi. Sözleşmelerimi incelemek istiyorlardı. Yıllardır annemle konuşmamıştım. Bunun annemin kararı olmadığını biliyordum çünkü Milyon Keynes’i gerçekten terk etmediğini biliyordum. Bunu yapmasına imkan yoktu. Ondan sonra kendimi ihanete uğramış ve hayal kırıklığıma uğraşmış hissettim. Ve annemle ilişkimi sürdüremediğim için hayal kırıklığına uğradım. Babamla da bir ilişkim olsun istemiyorum.”
