Türkiye’nin konuştuğu telefon ve bilgisayar bağımlısı 23 yaşındaki Barış Özbay’ın eski hali ortaya çıktı.
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde konutlarını kaybeden ve Defne ilçesinde ömürlerini sürdüren 50 yaşındaki Semra Özbay ve 23 yaşındaki oğlu Barış Özbay, sarsıntının akabinde hayata birlikte tutundu. Zelzelede hem konutlarını hem yakınlarını kaybeden aile, 3 yıldır şiddetli bir süreçle uğraş ediyor.
DEPREMDEN SONRA YAŞAMA HEVESİNİ KAYBETMİŞ
Depremin akabinde yaşama hevesini kaybeden ve okuduğu üniversiteyi yarıda bırakarak daima bilgisayar ve cep telefonuyla oynamaya başlayan Barış Özbay’ın asrın felaketinin yaşandığı 6 Şubat gecesinde de telefonla oynadığı ortaya çıktı.
“DEPREME TELEFONLA OYNARKEN YAKALANDIM”
Asrın felaketinin yaşandığı 6 Şubat günü 04.17’de de telefonla oynarken sarsıntıya yakalandığını ve o esnada dahi telefonla oynamaya devam ettiğini söz eden Barış Özbay, “Depremde uyumuyordum ve akşama kadar oturup telefonla oynadım. Sarsıntıda sallanmaya başladık, sonra birinci başta küçük bir sarsıntı oluyor sandım lakin hızlandı. Elektrik gidince önemli bir şey olduğunu anladım lakin telefonla oynamaya devam ettim. Zelzele sırasında oyunumu kaydediyordum. Nenem birinci başta zelzele olduğuna inanmadı ve benim salladığımı sandı. O esnada sallanmaya devam ederken telefonla oynamaya devam ettim. Sarsıntı durdu ve bizimkileri konutun dışına çıkardım” dedi.
“ELİMDE OLSA YEMEK DE YEMEM TUVALETE DE GİTMEM”
Evden pek çıkmadığını, tüm gün telefonla oynadığını anlatan Özbay, “Dışarı çıkmadığımızda iki arkadaşımın meskenine bakıyorum, meskenleri müsait değilse meskenden çıkmıyorum. O vakitlerde da tekrar telefonla oynuyordum. Konuta gelince yeniden telefonla oynuyorum. Telefonda izlediğim görüntülerin isimlerini pek bilmem. Müzik tipi sorsan Allah bilir. Yeniden meskende kalıp banyo yapabilirdim fakat ben bir şey yapmak istemiyordum. Yalnızca yemek yiyorum ve tuvaletimi yapıyorum. Onları da mecbur olduğum için yapıyorum. Sedef hastalığı yüzünden banyo yapmam da güç oluyor lakin sedef hastalığıyla alakası yok. Sedef hastalığı olmasa da banyo yapmazdım. Elimde olsa yemek de yemem ve tuvalete de kalkmam. Keşke tüm gün uyuyabilseydim” dedi.
“DEPREMDEN EVVEL HER VAKİT BAKIMLIYDI”
Barış’ın sarsıntıdan sonra çok değiştiğini anlatan arkadaşı Furkan Çakmak, “Ben Barış’la ortaokul arkadaşıyım, birlikte büyüdük. Kendisinin derslerle ortası güzel değildi lakin her şeye başı çalışıyordu. Kendisi daha çok bilgisayar ve telefon oyunları oynuyordu. İngilizce altyazılı sinemalar izleyerek biraz İngilizce de öğrenmişti. Hayata karşı sevinci ve heyecanı azalmıştı. Kendisinin ruhsal sıkıntısının ötesinde güya kendisiyle çözemediği meseleleri vardı. Bu yüzden onu hiç yalnız bırakmadık ve arkadaşları olarak yanında olarak elimizden geleni yaptık. Üniversite sonrası bizler dağılınca kendisi yalnız kaldı. Yalnızlaşınca da kendisini daha fazla konuta kapattı. Zelzeleden evvel her vakit bakımlıydı ve olağan sıradan beşerler üzere duş alırdı ve duş almayı çok severdi. Bizler üniversiteye gidince kendisinin hayata bakış açısı çok değişti. Eskisi üzere duş almak istemiyor. Sarsıntı de olunca büsbütün kendisini kapattı. Bir bahtının olamayacağını düşündüğü için hayata karşı kendini kapattı. Yaklaşık 3 yıldır tırnaklarını kesmiyor ve bakımını yapmıyor. Eski hoş günlere dönmeyi istiyoruz” şeklinde konuştu.
“OĞLUM SIHHATİNE KAVUŞSUN DİĞER BİR ŞEY İSTEMİYORUM”
Anne Semra Özbay ise oğlunun zelzeleden evvel arkadaşlarıyla takılırken sarsıntıdan sonra kendini konuta kapatıp telefonla oynadığını söyleyerek, “Depremden evvel oğlum arkadaşlarıyla takılıyordu. Arkadaşlarıyla parklarda gezip bir şeyler atıştırıyorlardı. Zelzeleden evvel oğlumun durumunu fark etmedim ancak zelzeleden sonra fark ettim. Sarsıntıdan evvel fark ettim ancak süreksiz olduğunu düşündüm. Daima telefonda ne yaptığını bilmiyorum lakin genelde görüntü yahut müzik dinliyor. Sarsıntıdan evvel tırnaklarını asla uzatmazdı ve kendi bakımına bakardı. Sarsıntıdan sonra büsbütün değişti. Banyo da yapmıyor. Oğlum sıhhatine kavuşsun, öbür bir şey istemiyorum” ifadelerini kullandı.
