1974’te hazırlanan ve “Kissinger raporu” olarak bilinen Ulusal Güvenlik Çalışma Muhtırası 200 (NSSM-200), ABD’nin stratejik çıkarları için az gelişmiş ülkelerde nüfus artışını sınırlama maksadını ortaya koyuyordu.
ERDOĞAN’IN ‘ÜÇ ÇOCUK’ DAVETİNİN TARİHÎ BAĞLAMI
Türkiye’nin de ortalarında bulunduğu 13 ülke için doğum denetimi, aile planlaması, propaganda ve ekonomik yardımların şartlandırılması üzere prosedürler önerildi. Rapor, genç nüfusun anti-Amerikancı hareketlere yönelme ihtimaline dikkat çekerek, nüfusun gönüllüymüş üzere gösterilen programlarla azaltılması gerektiğini savunuyordu.
HaberTürk muharriri İdris Kardaş, bu siyasetin Türkiye’de uzun yıllar boyunca tesirli olduğunu; USAID dayanaklı doğum denetim programları, kontraseptif (gebelikten korunmayı sağlama maksadıyla kullanılan yöntemler) dağıtımı ve kürtaj düzenlemeleriyle doğurganlık oranının kritik düzeyin altına indiğini vurguladı. Bugün Türkiye’nin süratle yaşlandığını ve nüfusun kendini yenileyemediğini belirten Kardaş, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “üç çocuk” davetinin ve 2025’in “Aile Yılı” ilan edilmesinin bu tarihi bağlamda okunması gerektiğini söz ediyor.
KIBRIS HAREKÂTI VE ABD AMBARGOSU
Kardaş’ın, HaberTürk’teki “Kissinger’in çok zımnî raporu ve Türkiye” başlıklı yazısı şöyle:
Tarihler 1974 yılının yaz aylarını gösteriyordu. Kıbrıs Barış Harekâtı Türkiye açısından muvaffakiyetle tamamlanmıştı. Bunun sonucunda da ABD Kongresi, Türkiye’ye silah ve askeri yardımın kesilmesini Liderleri Ford’a dayatıyordu.
Hatta Kongre, 10 Aralık’ı son tarih olarak belirlemiş ve o güne kadar bir tahlil bulunmazsa Türkiye’ye yönelik silah ve askeri yardımın durdurulmasını istemişti. Tahlil bulunamadı ve 5 Şubat 1975 yılında ABD ambargosu Türkiye için devreye girdi.
Tam o günlerde yani 10 Aralık 1974’te ABD Başkanı Ford’un masasında Türkiye ile ilgili öbür kıymetli bir mevzu daha vardı. Çok bilinmeyen başlıklı bu rapor o kadar kapalıydı ki rapordan haberdar olan insan sayısı bir elin parmağını geçmiyordu.
Raporu CIA, Dışişleri Bakanlığı, Pentagon ve ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı (USAID) hazırlamıştı.
Raporun ismi biraz uzun lakin sıkıntıyı tam olarak özetliyordu.
“Ulusal Güvenlik Çalışma Muhtırası 200: Dünya Nüfus Artışının ABD Güvenliği ve Yurtdışı Çıkarları Üzerindeki Etkileri”
RAPORUN SÖYLEDİKLERİ
Raporun başındaki isim ise ABD çağdaş tarihinin en tesirli isimlerinden Henry Kissinger idi. Esasen rapor da Kissinger Raporu olarak biliniyor.
Bu çok kapalı rapor temelinde şunu söylüyordu.
Dünyada petrol ve başka yer altı ve yer üstü kaynaklarının ağır olduğu bölgelerde nüfus süratli artıyor ve bu nüfus bu türlü süratli artarsa kaynakları onlar tüketeceği için bizler orayı rahatlıkla sömüremeyeceğiz. Ayrıyeten burada nüfus ve gençlerin sayısı arttıkça anti Amerikancı yapılar da büyüyecektir ve kimi bölgelerde komünizm tehlikesi kelam konusu olabilir. Artan nüfus kendi kaynakları yetersiz olunca Batı’ya gelmek isterse ABD için ulusal güvenlik sorunları artabilir. Bu yüzden bu bölgelerdeki nüfusu zorla da olsa denetim etmemiz gerekiyor.
Raporun içeriğinde açıkça lisana getirilmiş.
“ABD iktisadı, bilhassa az gelişmiş ülkelerden olmak üzere, yurt dışından büyük ölçülerde ve giderek artan ölçüde minerale muhtaçlık duyacaktır. Bu durum, ABD’nin tedarikçi ülkelerin siyasi, ekonomik ve toplumsal istikrarına olan ilgisini artırmaktadır. Doğum oranlarının düşürülmesiyle nüfus baskılarının azaltılması, bu türlü bir istikrar mümkünlüğünü artırabildiğinde, nüfus siyaseti kaynak arzı ve Amerika Birleşik Devletleri’nin ekonomik çıkarları açısından ehemmiyet kazanmaktadır.”
Emperyal çıkarları uğruna insanlığın çoğalmasını, ailelerin yok olmasını, toplumların mukadderatının değişmesini düşünen bu kapalı rapor birçok insan hakları kuruluşu tarafından çok sert formda eleştiriliyor.
GIDA YARDIMLARI KESİLEBİLİR
Raporun içeriğinde kimi tabirler çok sarsıcı.
“Gençlerin emperyalizme ve dünyadaki güç yapılarına meydan okuma mümkünlüğü çok daha yüksektir, bu yüzden sayıları mümkün olduğunca düşük tutulmalıdır.”
İşleyiş de bu ülkelerde nüfus denetimini büsbütün baskıyla yapmak fakat bunu istekli yaptırılıyormuş hissiyle gerçekleştirmek üzerine konseyi.
“Çiftleri, toplumsal yahut kültürel konulara bakılmaksızın, daha küçük aileler kurmaya ikna etmeyi amaçlayan propaganda programları ve cinsel eğitim müfredatları tasarlamak ve teşvik etmek gereklidir.”
Emperyalizm tenkitlerini ve suçlamalarını savuşturmak için BM, WHO üzere memleketler arası kuruluşları faal kullanmak gerektiği de raporda yer alıyor.
Bir diğer kısımda nüfus denetim programlarına uymayan ülkelere besin yardımlarının kesilmesi dahi öneriliyor.
“Hedeflenen bir az gelişmiş ülke nüfus denetim programları uygulamadığı sürece afet ve besin yardımını engellemek üzere öbür hallerde zorlamanın kullanılması düşünülebilir.”
13 ÜLKEDEN BİRİ TÜRKİYE
Kissinger raporunda 13 amaç ülke belirlenmiş. Bu çok bâtın rapordaki 13 ülkeden biri de kestirim edebileceğiniz üzere Türkiye.
İlgili kısım şöyle söz edilmiş:
“Nüfusun azaltılmasına yönelik yardım, ABD’nin özel siyasi ve stratejik çıkarlarının bulunduğu en büyük ve en süratli büyüyen gelişmekte olan ülkelere öncelik vermelidir.
Bu ülkeler şunlardır: Hindistan, Bangladeş, Pakistan, Nijerya, Meksika, Endonezya, Brezilya, Filipinler, Tayland, Mısır, Türkiye, Etiyopya ve Kolombiya.”
1974 yılından sonra bu ülkelerde topyekun nüfus denetim çalışmaları başlıyor. ABD bunu yaparken elbette elindeki finansal ve askeri yardımları bir sopa olarak kullanıyor. Afrika, Asya ve Güney Amerika’daki uygulamalar inanılmaz insan hakları ihlalleriyle dolu.
Mesela 1995-1997 yılları ortasında Peru’da devlet, kırsal kesimde kısırılaştırılan her bayan için çalışanlarına prim verme uygulamasını girmiş. Milyonlarca dolarlık bir kesim oluşmuş. Bunun da çeyrek milyondan fazla bayanın zorla kısırlaştırılması üzere ağır sonucu olmuş. Bahisle ilgili bir insan hakları raporunda şu tabirleri okumak lazım.
“Zorlama çeşitli biçimlerde karşımıza çıkıyor. Birinci olarak, direnenlerin meskenlerine tekrar tekrar ziyaretler yapılıyor. Bir bayanın da belirttiği üzere, emekçiler “gece gündüz, gece gündüz, gece gündüz” gelip onu kısırlaştırması için baskı yapıyorlar. Rüşvet ve tehditler de kullanılıyor. Aç bayanlara, kısırlaştırmayı kabul etmeleri halinde, ABD tarafından desteklenen programlar da dahil olmak üzere besin programlarına katılma fırsatı sunuluyor. Besin programlarına halihazırda katılan bayanlar ise hudut dışı edilmekle tehdit ediliyor. Düşük kilolu çocukları devlet besin programlarında olan bayanlar, kısırlaştırılmayı reddederlerse bu besinin kendilerine verilmeyeceği tehdidinde bulunuluyor. Yani bu bayanların halihazırdaki zayıf çocuklarını açlıktan öldürmeyle tehdit ediyorlar. Bir kısmını ise ailelerinden kaçırıp zorla kısırlaştırıyorlar”
AĞIR KURALLARDA GERÇEKLEŞTİ
Diğer ülkelerde de durum çok farklı ilerlememiş.
Kenya Tabipler Birliği Sekreteri Dr. Steven Karanja, “Sağlık kesimimiz çöktü” diyor. “Binlerce Kenyalı, rafları milyonlarca dolar kıymetinde hap, rahim içi araç, Norplant, Depo-provera vb. ile dolu sıhhat tesislerinde, tedavisi birkaç sente mal olan sıtmadan ölecek. Bunların birçok Amerikan parasıyla sağlanıyor. Bir anne zatürre hastası bir çocuk getirdi, fakat çocuğa verecek penisilinim yoktu. Mağazalarda yalnızca doğum denetim hapları var.”
Acımasız nüfus denetim süreci uzun yıllar boyunca bu 13 ülkede ağır koşullarda gerçekleşti.
Bu devirde Türkiye’de de güçlü bir propaganda eşliğinde nüfus denetim müdahaleleri başladı. Esasen kentleşme olgusu çağdaş Türkiye için vageçilmez olarak dayatılmaya başlanmıştı. 1970’lerin sonlarına gelindiğinde çekirdek ailenin daha çağdaş bir aile tipi olduğunu anlatan diziler, sinemalar, reklam çalışmaları, algı çalışmaları, akademik raporlar üzerimize boca edildi.
Kalabalık aileler, çok çocuklu aileler hem sınıfsal olarak alt yapı ögeleri olarak değerlendirildiler hem de ideolojik olarak gerici sınıfına dahil edildiler. Çağdaş, ilerici, başarılı kısımlar daha az çocuk sahibi olanlardı algısı tanınan kültürün her alanında değerlendirildi.
Türkiye, 1970’lerin sonlarından itibaren çok bilinmeyen olan Kissinger raporunu hazırlayan kurumlardan biri olan USAID’in “nüfus yardımı” kapsamına girdi. Yardımın odağı; kontraseptif (gebelikten korunmayı sağlama emeliyle kullanılan yöntemler) tedariki ve teknik altyapının geliştirmesiydi. Bu başlı başına bir bağımlılık bir nüfus sömürü tertibinin başlangıç adımı oldu.
2,1 MİLYON KUTU DOĞUM DENETİM HAPI SATILDI
1990’ların ortasına kadar Türkiye’deki kontraseptif materyallerin çok büyük kısmı USAID tarafından sağlanıyordu; bir çalışmaya nazaran 1995’e kadar kamuya giden yani hastaneler, sağlık ocakları ve gibisi sıhhat kuruluşlarına giden kontraseptiflerin yaklaşık yüzde 90’ı USAID kaynaklıydı. İnanılmaz bir orandı bu.
ABD takviyeli “Turkey Contraceptive Social Marketing” girişimi 1992’de 2,1 milyon kutu doğum denetim hapı satışıyla pazarın dönüşümüne katkı sundu.
Bu ilaçların, aile planlamalarının ve doğum denetim uygulamalarının Türkiye’de uzun yıllar boyunca alanda nasıl gerçekleştirildiğini de biliyoruz.
Sağlık ocakları ve aile planlaması merkezlerinde fiyatsız doğum denetim hapları, spiral (RİA) ve kondom dağıtılmaya başlandı. ABD’den ve BM Nüfus Fonu’ndan (UNFPA) teknik ve maddi takviye alındı. Bayan doğum uzmanları ve ebe-hemşireler, köylere kadar giderek ailelere “bilgilendirme” yaptı. Bu periyotta nüfus planlaması, kalkınma planlarının resmî gayeleri ortasına girdi.
12 Eylül sonrasında çıkarılan bir kanun kürtajı belli haftalara kadar yasal hâle getirdi ve doğum denetim formüllerinin kullanımını daha sistematik bir biçimde düzenledi.
ERDOĞAN’IN 3 ÇOCUK DAVETİ BÂTIN PLANI BOZDU
Tüm bu çalışmaların sonucu maalesef ortada. Nüfusun kendini yenilemesi için gerekli en az doğurganlık oranı 2,1 iken Türkiye’de bu oran bugün 1,48’e düşmüş durumda.
Cumhurbaşkanı Erdoğan birinci defa 2008 yılında yaptığı bir konuşmada “3 çocuk” tavsiyesini lisana getirmişti hatırlarsanız. Nüfus denetimi siyaseti işte bu noktadan sonra durmaya başladı. Sağlık ocaklarında doğum denetim araçları temini azaldı. Sonrasında biliyorsunuz kıyametler koparıldı ve bugüne kadar ortadan geçen 17 yıl sonra dahi bu husus gericilik, özel hayata müdahalecilik ya da anti çağdaş bir telaffuz olarak kodlandı.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Uşak’ta yaptığı bu konuşmayı Kissinger raporu ve ABD’nin yıllar boyunca emperyalist çıkarı için dünyadaki nüfus denetimi çalışmalarıyla birlikte okumak lazım.
“Batı şu anda ağlıyor, sakın bu tuzaklara düşmeyin. Bu türlü giderse 2030 yılında Türkiye’nin nüfusunun birçok da 60 yaşın üzerinde olacak. Sevgili hanım kardeşlerim, bir Başbakan olarak konuşmuyorum, bir kaygılı kardeşiniz olarak konuşuyorum. Bunlar Türk milletinin kökünü kazımak istiyorlar, yaptıkları şey bu. Şayet nüfusunuzun azalmasını istemiyorsanız, bir ailenin 3 tane çocuğu olmalı. Takdir sizindir, o başka bir sıkıntı.”
AİLE YILI
Bu hususun ne kadar hayati olduğunu Cumhurbaşkanı Erdoğan katıldığı her toplantıda, şahit olduğu her nikah merasiminde, her televizyon programında lisana getirdi. Tek başına yıllar boyunca istikrarlı ve kararlı bir kampanya yürüttü.
Cumhurbaşkanlığı Toplumsal ve Gençlik Politikalar kurulu olarak Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Hanımı dinledik bu hafta. Biliyorsunuz 2025 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından Aile Yılı olarak ilan edildi.
Konuya yönelik farkındalık yüksek. Tehdidin boyutu biliniyor. Bakanlık sıkı çalışıyor bu mevzuda. Birçok maddi dayanak ve teşvik kelam konusu. Bahis yalnızca maddi teşvikler de değil. Buna indirgenerek alınan önlemler etkisizmiş üzere gösterilse de çalışmalar yalnızca maddi dayanağı kapsamıyor. Kaldı ki maddi teşvik ve çalışma koşullarının düzenlenmesiyle dünyanın birçok ülkesinde sonuç alındığı da biliniyor. Fransa, İsveç ve İskandinav ülkeleri de maddi takviyelerle bu manada bir fark yarattılar. Bakanlığın bünyesinde çalışmaya başlayan Aile Enstitüsü ve Nüfus Politikaları Kurulu üzere yapılar bu çalışmaların kurumsallaşması için çok değerli.
Bakanlık’tan aldığım bilgilere nazaran son durumumuz şöyle. Ülkemizde doğurganlık suratı nüfusun kendini yenilemesi için gerekli olan 2,1’in altına düşmüş olan vilayet sayısı 2014’te 52 iken bugün 71’e ulaşmış durumda.
Türkiye nüfusunun %88’i artık nüfusu yenilenemeyen bir kentte yaşıyor. Birinci evlilik yaşı erkeklerde 28.3’e, bayanlarda ise 25.8’e yükselmiş durumda.
Gençlerimiz geç evleniyor, geç çocuk sahibi oluyor. Ortalama anne olma yaşı 29.3’e yükselmiş durumda. Ülkemizde yıllık nüfus artış suratı 2021 yılında binde 12,7 iken 2022 yılında bu oran binde 7,1’e ve son olarak 2024 yılında binde 3,4’e geriledi.
Toplam nüfus ile ilgili tüm bu projeksiyonlar incelendiğinde, TÜİK’in düşük ihtimalli senaryosuna nazaran 2100 yılında nüfusumuzun 54 milyona; BM’nin düşük ihtimalli senaryosuna nazaran 38 milyona, çok düşük ihtimalli senaryoya nazaran ise 25 milyona kadar azalacağı öngörülmektedir.
Önümüzdeki 5 yıl içinde nüfus artış süratimiz bu biçimde düşmeye devam ettiği takdirde ilkokulda okuyan öğrenci sayısında yaklaşık 900 bin azalma öngörülüyor.
Rakamlar çok acı.
Giderek yaşlanıyoruz ve bunun sonucunda giderek yok oluyoruz. Bu hususa yalnızca sayılar olarak bakmamamız gerekiyor. Gün geçtikçe yaşlanan bir toplumun üretemeyeceği, tüketemeyeceği, grup biçemeyeceği, toplumsal hayat inşa edemeyeceği ve hepsinin sonunda yok olacağımız bir periyoda giriyoruz. Önlemi artık almazsak geri dönüşü yok. Bu pencere bir daha açılmamak üzere kapanıyor.
